psalmos42

42:6
מַה־תִּשְׁתֹּוחֲחִי נַפְשִׁי וַתֶּהֱמִי עָלָי הֹוחִילִי לֵֽאלֹהִים כִּי־עֹוד אֹודֶנּוּ יְשׁוּעֹות פָּנָֽיו׃

41:6 ἵνα τί περίλυπος εἶ ψυχή καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου

Psa 42:5 Why art thou cast down, O my soul? and [why] art thou disquieted in me? hope thou in God: for I shall yet praise him [for] the help of his countenance.

42:8
תְּהֹֽום־אֶל־תְּהֹום קֹורֵא לְקֹול צִנֹּורֶיךָ כָּֽל־מִשְׁבָּרֶיךָ וְגַלֶּיךָ עָלַי עָבָֽרוּ׃

41:8 ἄβυσσος 　 ἄβυσσον 　 ἐπικαλεῖται 　 εἰς 　φωνὴν 　 τῶν 　 καταρρακτῶν 　 σου 　 πάντες 　οἱ 　 μετεωρισμοί 　σου 　 καὶ 　 τὰ 　κύματά 　 σου　 ἐπ᾽ ἐμὲ 　διῆλθον

Psa 42:7 Deep calleth unto deep at the noise of thy waterspouts: all thy waves and thy billows are gone over me.